Met de geliefde in de trein

Een prachtig gedicht van Willem Wilmink. Het is letter voor letter gezet, hand gedrukt en niet perfect. Willem Wilmink komt net als ik uit Twente. Voor mij geeft hij in dit gedicht zo mooi weer hoe we op verschillende wijze aan dezelfde gebeurtenissen betekenis geven. We weten het alleen vaak niet van elkaar en vinden onze eigen vanzelfsprekendheden waar. Ik zal jou en jullie de vraag stellen of dat laatste zo is.

Met de allerliefste in een trein

kan aangenaam en leerzaam zijn.

De prachtig vormgegeven stoel

geeft allebei een blij gevoel.

Voor ’t verre reisdoel kant en klaar

zit ik dus tegenover haar.

De trein maakt zijn vertrouwd geluid

en zij rijdt vóór-, ik achteruit.

We zien dezelfde dingen wel,

maar ik heel traag en zij heel snel.

Zij kijkt tegen de toekomst aan,

ik zie wat is voorbij gegaan.

Zo is de huwelijkse staat:

de vrouw ziet wat er gebeuren gaat,

terwijl de man die naast haar leeft

slechts merkt wat zijn beslag al heeft.

Van nieuw begin naar nieuw begin

rijdt zij de wijde wereld in,

en ik rij het verleden uit.

En beiden áán dezelfde ruit.