Leren is een vreemd proces. Je kunt alleen zelf leren en tegelijk kan dit niet zonder de ander. Daarnaast is er altijd een omgeving waarin je leert en stappen zet. In de ene omgeving gaat dit makkelijker dan in de andere.
Leren verbinden we over het algemeen met onze schoolloopbaan en cursussen. Met iets waar eisen door de omgeving aan worden gesteld, en als beloning een diploma. Ik vind het opvallend dat we in de maatschappij veel waarde hechten aan dit type leren. Terwijl in dezelfde omgeving mensen elkaar verhalen vertellen, in docentenkamers, medewerkers in het verpleeghuis, enz. Overal worden verhalen verteld. Zolang er mensen op aarde zijn vertellen wij elkaar verhalen… om van te leren…. Het narratief, we kunnen er zoveel van leren en we lijken het soms zo verleerd…
Wanneer mensen bij mij komen, beginnen ze altijd met het vertellen van een verhaal. Het gaat over verhalen die geen begin en einde kennen en dat maakt het mooi en soms voor jezelf erg vermoeiend. Leren is een enorm ingewikkeld proces en verloopt nooit volgens een rechte lijn. Je kunt wél inzoomen en uitzoomen om te kijken wat de rode draden zijn en waar je weer een begin kunt en wilt maken.
Met Leerkrachten wil ik een vrijplaats bieden voor individuen en groepen professionals om te kijken naar krachten die spelen uit bijvoorbeeld opvoeding en socialisatie, fysieke- en sociale werkomgeving. Hoe beïnvloeden ze jouw en jullie leren en ontwikkelen? Welke betekenis heeft dit voor waar je nu staat en voor de dag van morgen? Hoe wil je je ertoe verhouden? Welke keuzes kun, wil en durf je te maken? Wie en wat zijn daarvoor nodig?
Het logo van Leerkrachten bestaat uit twee pijlers en geeft de dialoog weer van waaruit ik werk. Ieder mens of organisatie neemt haar eigenheid en kleur mee. Wanneer deze kleuren elkaar ontmoeten ontstaat er iets anders, iets waar beiden in investeren en van waar steeds weer verder wordt gewerkt.
Terug